تشریح یک آزمون تست تصادف

مقدمه

یک خودرو 1600 کیلوگرمی که با سرعت 64 کیلومتر بر ساعت وارد یک بلوک عظیم فولادی و بتنی می شود، یک آدمک تست تصادف (دامی) 250000 دلاری، با بیش از 30 سنسور با تکنولوژی بالا و تیمی از متخصصان منحصر به فرد؛ همگی تنها بخشی از مواردی هستند که برای ایمن نگه داشتن شما در خودرویتان لازم است.

موسسه بیمه ایمنی بزرگراه های امریکا (IIHS) سالانه حدود 80 خودرو را با دقت، حساب شده و علمی برخورد می دهد، کاری دقیق و مهم که جان انسان ها را نجات می دهد.

یک عملیات تست تصادف را از ابتدا بررسی میکنیم، تست برخورد از روبرو با مانعی که هم پوشانی کوچک 25درصد دارد، این آزمون به طور خاص برای محافظت از رانندگان در برابر خطرات تصادفات رایج و مرگبار طراحی شده است.

چه چیزی برای بازسازی چنین تصادفات ویرانگر اتومبیل نیاز است؟

اطلاعات چگونه ثبت و تجزیه و تحلیل می شود؟

و چگونه ماشین شما را ایمن تر می کند؟

پاسخ این سوالها در ادامه مورد بررسی قرار خواهند گرفت.

تجهیزات تست تصادف (IIHS)

محل تاسیسات تست تصادف موسسه بیمه ایمنی بزرگراه هایی امریکا (IIHS) واقع در راکرزویل، ویرجینیا می باشد.

اینجا در یک سالن تست 2000 متر مربعی، اتومبیل ها تحت برخوردهای ترسناک، اما بسیار نزدیک به شرایط واقعی هستند. یافته های حاصل از این برخورد ها در نهایت باعث پیدایش خودروهای ایمن تر می شود.

مؤسسه‌های بیمه سازمان‌های غیرانتفاعی هستند که در انجام تحقیقات در مورد مشکلات ایمنی بزرگراه‌ها و راه‌حل‌های آن مشکلات مشارکت دارند. هزینه های این موسسه به طور کامل توسط بیمه گران خودرو تامین می شود.

موسسه IIHS همواره یکی از پیشروها در انجام تست‌های ایمنی بزرگراه‌ها بوده و تحقیقات ایمنی را در مورد تمام جنبه‌های حادثه شامل وسایل نقلیه، جاده‌ها و مردم انجام داده و به دنبال راه‌حلی است برای مشکلاتی که در هر مورد رخ می‌دهد.

اما در مرکز تحقیقات خودرو، تمرکز روی وسیله نقلیه می باشد

یکی از بزرگترین خروجی ها در مرکز تحقیقات خودرو، رتبه‌بندی تست تصادف است. این موسسه کار خود را در سال 1995 با تست های تصادف از جلو آغاز کرده است.

مطالعات نشان می‌دهد احتمال مرگ فرد در تصادفی که رتبه “خوب” دارد، 35 درصد کمتر از خودرویی است که “ضعیف” ارزیابی شده است

در خصوص تصادفات جانبی ، احتمال مرگ فرد سوار بر خودرو با رتبه “خوب” در مقایسه با خودرو “ضعیف”، 70 درصد کمتر است.

همانطور که سازندگان طرح های خودرو را تغییر می دهند تا در تست ها به رتبه های بالاتری دست یابند، در نتیجه وسایل نقلیه ایمن تری به جاده ها عرضه میشوند.

تست تصادف از روبرو با همپوشانی 25%

به عنوان آخرین مورد در تکامل رتبه‌بندی‌های تست تصادف، شاهد یک تست تصادف با همپوشانی کوچک خواهیم بود. بنابراین آزمایشی که انجام می شود بخشی از یک سری ارزیابی های مقایسه ای از خودروهای سایز متوسط و با قیمت متوسط می باشد.

بنابراین IIHS در حال آزمایش همه خودروها در بازار ایالات متحده است تا عملکرد آنها را در این آزمایش جدید مقایسه کرده و سپس نتایج بدست آمده را برای عموم به اشتراک بگذارد، با این امید که این امر در تصمیم مردم موثر باشد و بتوانند وسیله نقلیه ای را انتخاب کنند که تا حدودی طراحی ایمن تری داشته باشد، و سپس به نوبه خود خودروسازان را تحت فشار قرار دهد تا طرح های بهتری در محصولات خود لحاظ کنند.

با  بررسی تعداد زیادی از تصادفات که در شرایط واقعی اتفاق می افتد متوجه میشویم که اغلب آنها شباهتی با برخورد با دیوار صاف نداشته و اغلب از نوع برخورد با همپوشانی کوچک (25 درصد) هستند.

در این نوع از تصادف ها، ضرباتی شبیه سازی می شوند که ممکن است هنگام انحراف خودرو و عبور از خط میانی جاده و یا هنگام فرار از جاده و برخورد با موانعی مانند درخت اتفاق بیافتند.

حدود 20 یا 30 درصد از عرض خودرو، تست تصادف با همپوشانی کوچک تصادفی از جلو و ظاهرا کم تعداد است، اما متأسفانه بسیار محتمل بوده و فقط اندکی از ساختار جلوی خودرو را شامل می شود.

وقتی یک خودرو در شرایط آزمایش قرار میگیرد، آماده‌سازی خودرو، نصب سیستم‌های تست، اندازه‌گیری دقیق و نصب تصویرگرهای دیجیتال روزها طول کشیده و در کمتر از 16 ثانیه همه چیز تمام خواهد شد.

بیایید برخورد را ثانیه به ثانیه تحلیل کنیم. خودرو به یک سورتمه در فاصله 164 متری از مانع و در ابتدای باند حرکتی بسته شده است.

با اتمام شمارش معکوس، یک موتور هیدرولیک مخصوص درگیر شده و با نیروی تامین کننده شتاب 0.225G سورتمه و ماشین را می کشد و ماشین سریعا سرعت می گیرد.

در زمان 10.7 ثانیه، دوربین های فیلم برداری با سرعت بالا برای ضبط رویداد فعال می شوند. در 12.1 ثانیه و پس از مسافت 108.5 متر، خودرو به سرعت ثابت مورد نیاز 64 کیلومتر بر ساعت رسیده و این سرعت را تا زمان ضربه حفظ می کند. در 15.2 ثانیه، خودرو با نیرویی معادل  تا 40G به مانع کوچک همپوشانی برخورد می کند.

دامی در مدت 78 میلی ثانیه به کیسه هوای جلو برخورد می کند. و 1.2 ثانیه پس از ضربه، خودرو کاملا متوقف می شود. اکنون زمان بررسی نتایج است.

یکی از مهم ترین عواملی که باید مورد توجه قرار بگیرد سازگاری کامل تست ها با شرایط تعریف شده و تکرار پذیری آنهاست که با یک سری گیج و مانیتور در تمام منطقه کنترل میشود تا بتوان مطمئن شد تمام تست ها دقیقا مشابه هم انجام میشوند.

تا زمانی که خودروهای موتوری وجود داشته اند، تست تصادف نیز وجود داشته است. در روزهای اولیه، مهندسان و محققان به همان چیزهایی نگاه می کردند که ما امروز به آن نگاه می کنیم.

ساختار وسیله نقلیه در هنگام تصادف چقدر خوب می ماند؟

چه اتفاقی برای افراد داخل این تصادف ها می افتد؟

راه های بسیار دیوانه وار و متفاوتی که مردم برای انجام تست تصادف استفاده کرده اند. مثل اینکه مهندسان وحشی شده اند.

خلاصه تست شامل بستن طناب به خودرو و کشیدن طناب تا رسیدن به سرعت مشخص و نهایتا رها کردن خودرو در انتهای مسیر است

اما البته، تست تصادف واقعاً تا دهه 60 و 70 که اداره ملی ایمنی ترافیک بزرگراه ها توسط کنگره تأسیس شد، توجه زیادی را به خود جلب نکرد.

آماده سازی خودرو

در ابتدا هنگامی که وسیله نقلیه وارد آزمایشگاه می شود، برای بررسی ایرادات ظاهری، مراحل بررسی را طی می کند.

آماده سازی خودرو شامل تمام تنظیمات تست، سیستم های جمع آوری داده ها، دوربین ها، سیستم های روشنایی، و مواردی از این قبیل میباشد.

همچنین اندازه گیری های قبل از تصادف انجام می شود تا بتوان با اندازه گیری های پس از تصادف مقایسه می شود.

پس از اینکه وسیله نقلیه با علائم آماده شد، لاستیک جلو سمت راننده به رنگ سفید رنگ می شود تا در هنگام تجزیه و تحلیل ویدئو، قطعات سیاه و چرخ را به خوبی متضاد کند.

از آنجا که ما می خواهیم وسیله نقلیه را نزدیک به وزن طبیعی خود نگه داریم، فقط آنچه را که به عنوان الکترونیک وارد کرده ایم اضافه می کنیم.

بمنظور جلوگیری از آتش و انفجار تمام مایعات از جمله بنزین را تخلیه کرده و به جای بنزین از مایع پاک کننده استفاده می شود. این امر موجب میشود ضمن ایمن شدن، ایجاد نشتی در خودرو را نیز مورد بررسی قرار دهیم.

باتری ها را نیز برای جلوگیری از پخش شدن اسید تخلیه می کنیم.

در نهایت تجهیزات تست به عقب خودرو اضافه می شود. معمولا تجهیزات تست در صندوق عقب قرار داده میشوند و با برق 12 ولت کار میکنند تا انرژی الکتریکی مورد نیاز خودرو و سنسورهای دامی را تامین کنند.

خودرو برای تمام شتاب سنج ها و تجیزات به انرژی نیاز دارد. سنسورهای موجود در خودرو شتاب خودرو را هنگام برخورد با مانع اندازه گیری می کنند. بیش از 30 سنسور در دامی و چهار سنسور در خودرو وجود خواهد داشت.

در قسمت بیرونی درب صندوق عقب یک قطعه روتر نصب میشود تا برای دانلود داده ها پس از آزمایش مورد استفاده قرار بگیرد. تمام این داده ها پس از تخلیه، در کامپیوتر پردازش شده و نهایتا به دقت تجزیه و تحلیل می شوند.

اندازه گیری های زیادی انجام می شوند تا بدانیم وسیله نقلیه قبل از تصادف چه مشخصاتی داشته و بتوان اندازه گیری ها را با آنچه بعد از برخورد اتفاق می افتد مقایسه کنیم.

برای اطمینان از قابلیت تکرار پذیری آزمونها، باید دقیقا از دستورالعمل نحوه قراردادن تجهیزات در موقعیت مناسب پیروی کرد. دستورالعمل مورد استفاده روشی است که توسط موسسه تحقیقات حمل و نقل دانشگاه میشیگان (UMTRI) توسعه داده شده است  قابلیت تکرار پذیری بالایی دارد، در این دستورالعمل خواسته شده تا دامی پس از قراردادن روی صندلی چرخانده شود و با تکان دادن پهلو به پهلو در محل مناسب رار داده و سپس با فشاردادن زانوها به عقب لگن به طرف صندلی فشار داده شود. این روش دقیقا مشابه این است که کسی سوار ماشین شود و این طرف و آن طرف تکان بخورد و خودش را تنظیم کند.

در ادامه دستورالعمل در مورد نحوه بلند کردن پا و پایین آوردن آن تا زمانی که به طور طبیعی قرار بگیرد، پایین گذاشتن پاشنه پا و سپس به اشاره کردن به انگشت پا. این موارد کاملا طبیعی، اما به ترتیب دقیق دنبال می‌شوند، و در نتیجه آنها بارها و بارها به یک نقطه یکسان ختم می‌شوند.

از آنجا که بافت های اندام دامی وقتی گرم می شود، خیلی چسبنده است و زمانیکه بیش از حد سرد شود شکننده و سخت میشوند، ضروری است مطابق دستورالعمل های سختگیرانه، دامی ها در شرایط تعریف شده ای از دما و رطوبت قرار بگیرند تا نحوه واکنش تمام بافت ها بصورت خطی و یکسان قرار بگیرد. همه این موارد فقط برای انطباق بیشتر با شرایط طبیعی و واقعی نحوه تعامل بدن با قطعات خودرو، پلاستیک، پارچه و… می باشد.

پس از جایگذاری دامی ها در داخل خودرو، خیلی زود خودرو به اتاقک مخصوص برگردانده میشود، تا به مدت 12 ساعت در شرایط ثابت و استاندارد دمایی قرار بگیرد.

دامی های تست تصادف

در ابتدا آدمک های تست تصادف پیچیدگی و جزئیات بسیار کمتری نسبت به دامی های امروزی داشتند و شامل استخوان فلزی و پوست لاستیکی بودند.

اساس تست های اولیه مشاهده کردن تصادف و حرکت های بعد از تصادف و تخمین زدن در خصوص جراحات ناشی از آنها بود.

امروزه دامی ها بسیار پیچیده تر شده اند. یکی از نوآوری های بزرگ در توسعه دامی تصادف استانداردسازی دامی های تست تصادف بود. این مورد با دامی های هیبرید تیپ 2 شروع شد و اکنون از خانواده هیبرید3 دامی ها استفاده می شود. و همچنان که دامی ها تکامل می یابند، در حال تبدیل شدن به نمایش بهتر و بهتری از ساختار انسان هستند. دامی های مختلفی برای تست ضربه از جلو، تست ضربه جانبی و تست ضربه عقب وجود دارد.

و همچنین ما آدمک های کودک برای صندلی های کودک نیز داریم. یک ساختگی به گونه ای ساخته شده است که قابل تعمیر باشد، عمری بی نهایت دارد زیرا همه چیز قابل تعویض است.

در دامی های هیبرید 3، استخوان ها از فولاد ساخته شده اند و سپس یک فوم متراکم پوشیده از لاتکس روی آن را پوشش داده است. این دامی ها برای تست تصادف با ده ها سنسور تجهیز شده اند که هر کدام نیرو یا تنش، کرنش یا جابجایی و یا جابجایی قطعاتی که به آن متصل است را اندازه گیری می کنند.

دامی های تست تصادف امروز ما مجهز به یک قطعه ضبط کننده داده هستند که ابعادی به اندازه یک پاکت سیگار داشته و در داخل دامی قرار می گیرد.

همه حسگرهای بدنه سیم‌های کوچکی دارند که به این پاکت سیگار رفته و تمام داده‌هایی را که در هنگام تصادف برای ما مهم است را جمع‌آوری می‌کنند.

فقط استخوان های دامی، بدون ابزار، 40 تا 50 هزار دلار ارزش دارند و هنگامی که به طور کامل مجهز به ابزار میشوند، به یک چهارم میلیون دلار نزدیک می شوند.

سالن آزمون تصادف

خود سالن تصادف 2000 متر مربع است. این سالن شامل سه باند حرکتی است که وارد سالن تصادف می شوند و هر کدام 183 متر طول دارند. این مورد به ما امکان شبیه سازی تصادف از جهات مختلف را میدهد.

همچنین در این سالن می توان تست سپر را انجام داد.

دلیل اینکه طول این باندها 183 متر است به دلیل ماشین آلاتی است که برای بالا بردن سرعت خودرو از آن استفاده می شود. به این فاصله نیاز داریم تا ماشین به سرعت مورد نیاز هر آزمون برسد و سپس تا لحظه برخورد با آن سرعت برای مدت معینی حرکت کند.

ویژگی اصلی در سالن تصادف، مانع نهایی است که وزن آن 148 تن و از بتن و فولاد ساخته شده است و با کمک بالشتک های بادی میتوان آن را در محدوده مشخصی جابجا کرد. در جلوی این بلوک عظیم، مانع کوچک افست قرار دارد.

در اطراف محوطه تصادف بلوک های سیمانی قرار داده میشوند که هر کدام 1.5 تن وزن داشته و بصورت زنجیروار به هم متصل می شوند تا اگر ماشین بچرخد بتوان آن را در داخل محوطه مهار کرد.

از دیگر تجهیزات سالن تصادف سیستم روشنایی را داریم که کاملاً مطابق نیاز دوربین ها طراحی شده است. دوربین هایی در سقف و تعداد بیشتری هم روی زمین نصب می شوند. تا بتوان خودرو را از جهات مختلف مشاهده کرد. ضمن اینکه دوربین‌هایی نیز در داخل خودرو نصب میشوند.

ایمنی خودرو یعنی توانایی وسیله نقلیه برای محافظت از شما در هنگام تصادف، طی 50 سال بسیار بهبود یافته است. یک مثال می تواند تست تصادف شورولت بل ایر 1959 و شورولت مالیبو 2009 باشد

شورلت بل ایر به تصور بسیاری از مردم ایمن است زیرا بزرگتر و سنگین تر بود. ولی میبینیم که وقتی در برابر فرزندان جدیدتر خود قرار می گیرد، از هم می پاشد. و این نتیجه آن است که در واقع استانداردهای ایمنی وجود که خودرو سازان را ملزم به تولید خودروهای ایمن تر میکند در 50 سال پیش به این شکل وجود نداشتند.

اسکیت

یک حلقه محکم که داخل ریل به کابل هایی که در زیر زمین قراردارند متصل شده و توسط آنها کشیده میشود و به آن اسکیت گفته می شود.

یک اسکیت حدود 136 کیلوگرم است و ماشین را با سرعت 64 کیلومتر بر ساعت حرکت میدهد.

اسکیت سوار بر یک مسیر داخل زمین، و دارای غلتک هایی است که حرکتی نرم را فراهم میکنند. یک قلاب در جلو وجود دارد که آن را به زنجیرهای متصل شده به جلوی خودرو وصل می کنند.

وقتی قلاب در حال حرکت است زنجیر را می کشد، و در نتیجه ماشین حرکت داده می شود. به منظور ثابت نگه داشتن خودرو، آن را به قسمت پشتی اسکیت نیز متصل کرده و به این صورت خودرو را مهار میکنیم.

یک قلاب در جلو و یک بند ضامن دار در عقب، به طوری که ماشین نمی تواند نسبت به اسکیت به جلو یا عقب حرکت کند. به این ترتیب اسکیت دقیقا توسط دستگاه تصادف کنترل می شود.

درست قبل از برخورد، اتصال عقب رها شده و اسکیت خیلی ناگهانی متوقف می شود. هنگامی که اسکیت متوقف می شود، ماشین می تواند بدون اینکه اسکیت تاثیری در تصادف داشته باشد به جلو حرکت کرده و به مانع برخورد کند.

هدف این است که نمی خواهیم خودرو را به داخل مانع بکشیم و آسیب اضافی به آن وارد کنیم. در واقع ما می‌خواهیم مطمئن شویم که هیچ آسیبی بیشتر از آنچه در یک تصادف واقعی اتفاق می افتد وجود ندارد.

موتور دستگاه تصادف

پرتاب کردن یک خودروی دو تنی به پایین باند به مقدار زیادی نیرو نیاز دارد. پس باید یک موتور بزرگ با گشتاور زیاد داشته باشیم.

نیروی محرکه دستگاه تصادف نیتروژن فشرده است که روغن هیدرولیک را فشار میدهد تا موتورها را بچرخاند و در نتیجه خودرو به طرف مانع کشیده شود.

این دستگاه شامل 18 مخزن نیتروژن پر فشار است، این نیتروژن به سیلندر و پیستون متحرک راه دارد و در سمت دیگر پیستون ها روغن هیدرولیک قراردارد.

در ابتدا پمپ هیدرولیک روغن را به داخل سیلندر فشار میدهد و در نتیجه با حرکت پیستون، نیتروژن پر فشار به داخخل سیلندر ها هدایت می شود. در این حالت فشار سیلندر ها تا حدود 35 مگا پاسسکال خواهد رسید.

اکنون مقدار زیادی روغن هیدرولیک داریم که تحت فشار بسیار بالا قرار داشته و این یک منبع انرژی ایجاد شده است

این روغن از طریق این لوله های بزرگ به موتورهای هیدرولیک پیستونی شعاعی جریان داشته و میتواند موتورها را دور محور اصلی بچرخاند

قلب این دستگاه سه موتور پیستونی شعاعی هر کدام با 6 پیستون هستند که محور مرکزی را احاطه کرده اند.

این موتور یک تسمه را می چرخاند، و با دوران دادن یک پولی بزرگ، کابل فلزی به قطر 15.9 میلیمتر و طول تقریباً 305 متر کشیده میشود.

خودرومتصل به کابل به طرف مانع کشیده می شود تا تصادف کند.

در حال حاضر، بیشتر تست ها با سرعتی بین 48 تا 64 کیلومتر بر ساعت انجام می شود. ولی در گذشته در مرکز IIHS یک تصادف با سرعت 160 کیلومتر بر ساعت فقط برای اثبات سیستم انجام شده است .این برخورد در فضای بسته بسیار وحشتناک بود.

در مرکز IIHS معمولا هفته ای دو تست انجام می شود. به دلیل اینکه راه اندازی هر تست زمان بر است و آماده سازی یک وسیله نقلیه از ابتدا تا انتها ممکن است دو تا سه روز طول بکشد. در نتیجه بسته به نوع تصادف بطور متوسط سالانه 80 تست انجام می شود

برج کنترل

پس از تنظیم کامل بخش های تصادف، کنترل تست به برج کنترل سپرده می شود.بالای برج کنترل، برخورد رصد می شود و در صورت لزوم می توان تست را پایان داد.

پس از شروع فرآیند در برج کنترل، 4 دقیقه و 30 ثانیه زمان داریم تا همه چیز در وضعیت ردیف قرار بگیرند

درهای اتاقک را باز کنید، چراغ ها را روشن کنید، مطمئن شوید که همه چیز درست است و کار می کند و سپس همه چیز آماده است که تست انجام شود.

سپس نوبت دکمه استارت است که در واقع تست را شروع می کند. ماشین در طول باند شروع به حرکت میکند و به مانعی که در انتهای مسیر واقع شده برخورد می کند.

مسئول برج کنترل می تواند ولتاژ خودرو را ببیند، فشار خط ترمز را ببیند تا مطمئن شود که ترمز در وضعیت آماده باش است.

از دیگر کنترل های برج ، انتخاب باند است. همچنین میتوانیم نوع خودرو، وزن آن و سرعتی که برای تصادف وسیله نقلیه نیاز داریم را تنظیم کنیم . دستگاه مدت زمان لازم برای رسیدن به مانع را محاسبه و نمایش می دهد

مثلا برای این تست، 12.1 ثانیه برای رسیدن به سرعت 64 کیلومتر بر ساعت وقت داریم. و 3.3 ثانیه زمان ثابت یا با سرعت 64 کیلومتر بر ساعت طول می‌کشد تا به این مانع برخورد کند.

خودرو آماده است و به اسکیت بسته شده، اسکیت در 164 متری ایستاده و میتوانیم ما شتاب تصادف را با وارد کردن مقدار G که می تواند شتاب دهد کنترل می کنیم.

دلیل اینکه این تنظیمات همگی باید کنترل شود این است که دستگاه می تواند آنقدر سریع خودرو را بکشد که از اسکیت جدا شود.

مسئول برج من چراغ ها را کنترل می کند و در 30 ثانیه، تمام چراغ های سالن را خاموش کرده و چراغ های محل برخورد را روشن می کند.

هر باند یک مجموعه دوربین دارد که به کنترل کننده برج امکان می دهد مطمئن شود که هیچ کس در آنجا نیست، و درهای مربوط به باند باز هستند.

همینطور میتواند  سایر دربهای دیگر را قفل کند و به این ترتیب، هیچ کس نمی تواند در هنگام تصادف وارد شود تا از بروز حوادث نا خواسته پیش گیری شود.

روز تصادف

در صبح روز تست تصادف، همه موارد بازبینی میشوند، و خودرو به ماشین تصادف وصل شده. کارشناسان دامی ها را با استفاده از رنگ های روغنی رنگ می کنند، هدف از این رنگ آمیزی تشخیص محل های برخورد دامی با قطعات و تجهیزات داخلی خودرو است. به همین دلیل برای قسمت های مختلف بدن از رنگ های مختلف استفاده می شود تا بتوان محل و بخش های برخورد را مشخص نمود.همچنین برای بررسی هنگام برگشتن به طرف صندلی، کلاهک جمجمه را نیز رنگ میکنند.

پس از همه بررسی‌ها مبنی بر اینکه سیستم‌های داده و موقعیت‌یابی دامی و همه چیز در جای خود هستند، ما برای تست تصادف آماده هستیم.

ماشین تصادف خودرو را وارد بلوک و آماده برای تست تصادف میکند. در این مدت، سیستم عملیات را با سرعت بالا فیلمبرداری می کند تا بتوانیم سرعت مشاهده را کاهش دهیم و در حرکت آهسته چیزی را ببینیم که فقط در کسری از ثانیه اتفاق می افتد.

به این ترتیب پس از تصادف، ما تمام آن اطلاعات را از دوربین ها و ضبط کننده های داده می گیریم و متوجه می شویم که برای شخصی که ممکن است در همان مکان دامی های تست تصادف باشد چه اتفاقاتی رخ میدهد.

بلافاصله پس از برخورد، کارشناس بررسی پایین می آید و به دنبال هر تماس سر یا هر تماس دامی که می تواند بلافاصله بعد از سقوط ببیند، می گردد. این به ما کمک می کند تا زودتر تشخیص دهیم که آیا سر ممکن است به ستون یا ریل سقف برخورد کرده باشد یا مثلا تماس های زانو که بلافاصله پس از تصادف قابل مشاهده است را چک میکند.

و سپس وسیله نقلیه را به استودیوی عکاسی برده و در آنجا عکس های بیشتری از بخش خارجی تهیه میشود. پس از تهره عکس‌های بیرونی، درب خودرو را برداشته و در حالی که دامی همچنان داخل خودرو است، عکس های بیشتری تهیه می شود.

سپس بررسی جامع داخل خودرو آغاز می شود. اثرات آشکارسازهای رنگی را که شامل قرمز، آبی و صورتی از سر دامی روی پرده کناری، و همچنین صورتی و آبی از تماس چهره دامی با کیسه هوای جلو است بررسی میکنند. همچنین بررسی هایی برای مشاهده نفوذ احتمالی به داخل خودرو در برخورد با مانع انجام می شود.

پس از انجام این تحقیقات داخلی، دامی بیرون آورده میشود تا پس از تمیز کردن، بررسی دقیق تری جهت گزارش هر گونه پارگی پوستی انجام پذیرد.

برای داشتن آرشیو مناسب از هر آسیب دیدگی دیگری در دامی که ممکن است در آینده نیاز به بررسی آنها باشد، بخش عکاسی مجددا وارد شده و تعدادی عکس بیشتر تهیه می کند.

پس از آن، روی خود خودرو اندازه‌گیری‌های نفوذ پس از تصادف را انجام می‌دهند و نهایتا پس از اتمام اندازه‌گیری‌ها و بررسی‌های ابعادی، خودرو آماده خروج از مرکز آزمون میشود.

یکی از رایج ترین سوالات پس از تست تصادف، باین است که بازدیدکنندگان نزدیک خودرو شده و می پرسند که آیا این شخص از این تصادف خودرو سالم خارج شده است؟

اما حقیقت این است که در واقع کارشناس تصادف هم بلافاصله پس از برخورد جواب را نمیداند، تا زمانی که تمام داده های تصادف از دامی دانلود شده و ضمن تجزیه و تحلیل ویدئویی برخورد، به دقت بررسی کنند که کجای دامی در داخل خودرو با آن تماس داشته است، سپس معیار دیگری در فرآیند رتبه بندی، اندازه گیری میزان نفوذی است که پس از برخورد اتفاق خواهد افتاد.

در داخل خودرو، ضبط کننده داده ها را داریم که به یک روتر بی سیم در داخل خودرو متصل شده است و داده ها را مستقیماً به شبکه در مرکز تحقیقات خودرو می فرستد.

هنگامی که این اطلاعات در شبکه قرار می گیرند، همه مهندسان از سیستم های خود به آن دسترسی خواهند داشت و می توانند تمام روال های استاندارد را برای فهمیدن اینکه رشته اعدادی که از دامی خارج می شوند در واقع از نظر خطر آسیب چه معنایی دارند، اجرا کنند.

هنگامی که همه این اطلاعات کامل شد، سپس گزارش جامعی در مورد آنها نوشته شده و خودرو رتبه بندی می شود.

تیمی متشکل از کارشناسان متعهد و بی‌طرف، آزمون هایی با شرایط سختگیرانه و قابل تکرار، و تجزیه و تحلیل با تکنولوژی بالا؛ و نتیجه ؟

همه پرسنل از کاری که انجام می‌دهند لذت می‌برند چراکه می‌دانند به روشی کوچک دنیا را به مکانی بهتر و امن تر تبدیل می‌کنند. آنها می توانند نتایج کار خود را وقتی در جاده رانندگی کنند، به وضوح ببینند.

اینکه برای مردم کاری بدهی و موجب نجات زندگی های زیادی شوی حس فوق العاده ای است.j